Gouden tientjes en chocoladebolletjes.
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans
12 Februari 2014 | Indonesië, Batavia
Het blijft krabbelen in die vrijwilligerswereld. Een sobere bedoening die ook soortgelijke types aantrekt. Morgen gaan we in Semarang (1.1 miljoen inw.) de markt op, spulletjes verkopen.
Vandaag zit de hele familie in kleermakerszit in een cirkel bij elkaar. 15 a 20 vrijwilligers en staff zitten met elkaar balletjes te draaien van gestampte koekjes met honing of boter erdoor heen. Honderden balletjes rollen uit ons productieproces, de volgende groep doet er een prikkertje door heen, daarna dippen in warme chocola, wat gekleurde korreltjes erop, in een doosje van 4 en op de stapel. Gezellige boel en het ziet er niet verkeerd uit. Eens kijken of het te slijten is die handel.
Verder staan er hele rijen plastic tassen in de gang vol met tweedehands kleding. Donation. Gewassen, gestreken, klaar voor de markt. Het is 0500 uur als we worden gewekt, een beetje wassen en dan de minibusjes in.iedereen slaapt nog in de bus.
Het is een grote markt. Van alles te koop, maar dan ook van alles. Er is een speciaal gebiedje waar de tweedehands kleding verkocht word. Een groot zeil van de organisatie wordt uitgespreid op de grond. Onderwijl zitten de indo's al met hun handen in mijn plastic tassen. Eerst voorzichtig, een beetje openen, ik moet lachen, daarna nemen ze gewoon de zakken over
Storten de inhoud op het zeil en het feest kan beginnen. Als vogels op een zaaiveld duiken de vrouwen op de kleding die zo mooi in stapeltjes lag. We maken prijsjes. Alles moet weg maar niet voor niks. Het is voor het goede doel. Dat zal trouwens die mensen een zorg zijn. Zijn hebben weinig geld en zien hier kansjes. Het loopt lekker.
Nu nog de chocoladebolletjes. We stellen ons op tussen de rijen mensen. Het is hier overal zo druk. 5000 rupiah = 30 cent kost het doosje. Het wil nog niet lopen. Moeizaam. Ik verzin een list met dank aan sergej. Zodra ik ouders met kinderen zie passeren ga ik laag met mijn doosje chocoladebolletjes en hou het vlakbij het gezicht van het kind en maak het mmmmm.. Geluid. Ik volg het kind met het doosje. Nou alle kinderen willen dan wel een Doosje chocolade Er wordt aan de kleding van de ouders getrokken. Ik kijk even de andere kant op. Voor het goede doel. Als de ouder zijn geld pakt zeg ik dat hij een groot hart heeft. Iedereen blij. Vroeger als het zo uitkwam en je was op je werk met een van je kinderen, dan was er altijd wel een collega zo bijdehant om aan het kind te vragen: " heb je al een ijsje gehad". Die krijg je dan niet meer stil die dag!
Even terug naar de markt in Semarang, druk en alles is namaak. De mooiste horloges, voetbalshirts van barcelona, niets is wat het lijkt. Ik laat de chocoladebolletjes even met rust. Het is toch een andere tak van sport zo op de knietjes en maar mmmmm..... Roepen. Ik loop wat rond en zie een baby zich tegoed doen aan de borst van mama. Als ie even stopt loopt mama door en bungelt de ene borst gezellig mee en kijkt vrij de wereld in. Zie foto. Er zit een oude man op een kleedje met allemaal sleetse spulletjes. Ik zie er wat muntjes tussen liggen en scharrel met mijn vingers tussen de coins. Ik vind een aantal 2,5 centstukken van nederlandsch indie. De man met zo,n typische zit zegt: mister mister I have good coins, golden, wilhelmina, four. Oke. Dit vraagt om hogere krijgskunde. Ik kijk hem nonchalant aan en zeg niks. Even laten gaarkoken. Mister, real gold. Als hij lacht dan mist hij toch zeker 5 tanden. Grappig gezicht . Dat kan toch niet waar zijn? een oud mannetje op de markt heeft nog wat van die gezellige muntjes thuis. Hij geeft me zijn adres. Smiddags gelijk erheen met de taxi. Beetje zoeken dat wel maar dan bij een mannetje tussen het antiek die een zak zilveren munten van wilhelmina op de tafel uitstort. Ik doe,net of ik het niet zie. Waar zijn de gouden muntjes? Het mannetje van de markt is nergens te Bekennen. Afijn de zilveren munten moeten de hoofdprijs kosten. Volgende adres. Een goochelaar met zo,n soekarnopetje op. Hij heeft me allang ingeschat. . Hij praat niet over de munten, ( mooie gouden tientjes)'maar over de prijs per gram goud. We zijn gauw klaar. Dit zijn handelaren.echt lekker nederlands om te denken dat je voor een dubbeltje op de eerste rang kan zitten.
Soms zit het mee soms zit het tegen.
Vandaag zit de hele familie in kleermakerszit in een cirkel bij elkaar. 15 a 20 vrijwilligers en staff zitten met elkaar balletjes te draaien van gestampte koekjes met honing of boter erdoor heen. Honderden balletjes rollen uit ons productieproces, de volgende groep doet er een prikkertje door heen, daarna dippen in warme chocola, wat gekleurde korreltjes erop, in een doosje van 4 en op de stapel. Gezellige boel en het ziet er niet verkeerd uit. Eens kijken of het te slijten is die handel.
Verder staan er hele rijen plastic tassen in de gang vol met tweedehands kleding. Donation. Gewassen, gestreken, klaar voor de markt. Het is 0500 uur als we worden gewekt, een beetje wassen en dan de minibusjes in.iedereen slaapt nog in de bus.
Het is een grote markt. Van alles te koop, maar dan ook van alles. Er is een speciaal gebiedje waar de tweedehands kleding verkocht word. Een groot zeil van de organisatie wordt uitgespreid op de grond. Onderwijl zitten de indo's al met hun handen in mijn plastic tassen. Eerst voorzichtig, een beetje openen, ik moet lachen, daarna nemen ze gewoon de zakken over
Storten de inhoud op het zeil en het feest kan beginnen. Als vogels op een zaaiveld duiken de vrouwen op de kleding die zo mooi in stapeltjes lag. We maken prijsjes. Alles moet weg maar niet voor niks. Het is voor het goede doel. Dat zal trouwens die mensen een zorg zijn. Zijn hebben weinig geld en zien hier kansjes. Het loopt lekker.
Nu nog de chocoladebolletjes. We stellen ons op tussen de rijen mensen. Het is hier overal zo druk. 5000 rupiah = 30 cent kost het doosje. Het wil nog niet lopen. Moeizaam. Ik verzin een list met dank aan sergej. Zodra ik ouders met kinderen zie passeren ga ik laag met mijn doosje chocoladebolletjes en hou het vlakbij het gezicht van het kind en maak het mmmmm.. Geluid. Ik volg het kind met het doosje. Nou alle kinderen willen dan wel een Doosje chocolade Er wordt aan de kleding van de ouders getrokken. Ik kijk even de andere kant op. Voor het goede doel. Als de ouder zijn geld pakt zeg ik dat hij een groot hart heeft. Iedereen blij. Vroeger als het zo uitkwam en je was op je werk met een van je kinderen, dan was er altijd wel een collega zo bijdehant om aan het kind te vragen: " heb je al een ijsje gehad". Die krijg je dan niet meer stil die dag!
Even terug naar de markt in Semarang, druk en alles is namaak. De mooiste horloges, voetbalshirts van barcelona, niets is wat het lijkt. Ik laat de chocoladebolletjes even met rust. Het is toch een andere tak van sport zo op de knietjes en maar mmmmm..... Roepen. Ik loop wat rond en zie een baby zich tegoed doen aan de borst van mama. Als ie even stopt loopt mama door en bungelt de ene borst gezellig mee en kijkt vrij de wereld in. Zie foto. Er zit een oude man op een kleedje met allemaal sleetse spulletjes. Ik zie er wat muntjes tussen liggen en scharrel met mijn vingers tussen de coins. Ik vind een aantal 2,5 centstukken van nederlandsch indie. De man met zo,n typische zit zegt: mister mister I have good coins, golden, wilhelmina, four. Oke. Dit vraagt om hogere krijgskunde. Ik kijk hem nonchalant aan en zeg niks. Even laten gaarkoken. Mister, real gold. Als hij lacht dan mist hij toch zeker 5 tanden. Grappig gezicht . Dat kan toch niet waar zijn? een oud mannetje op de markt heeft nog wat van die gezellige muntjes thuis. Hij geeft me zijn adres. Smiddags gelijk erheen met de taxi. Beetje zoeken dat wel maar dan bij een mannetje tussen het antiek die een zak zilveren munten van wilhelmina op de tafel uitstort. Ik doe,net of ik het niet zie. Waar zijn de gouden muntjes? Het mannetje van de markt is nergens te Bekennen. Afijn de zilveren munten moeten de hoofdprijs kosten. Volgende adres. Een goochelaar met zo,n soekarnopetje op. Hij heeft me allang ingeschat. . Hij praat niet over de munten, ( mooie gouden tientjes)'maar over de prijs per gram goud. We zijn gauw klaar. Dit zijn handelaren.echt lekker nederlands om te denken dat je voor een dubbeltje op de eerste rang kan zitten.
Soms zit het mee soms zit het tegen.
-
12 Februari 2014 - 12:46
Louis:
Weer leuk om te lezen. Zit aan mijn boterhammetje achter mijn pc. Voel me even in Indonesië.
grusse aus Hollandia. Oja, mis de foto's.
louis -
12 Februari 2014 - 13:05
Marga:
Leuk verslag, voor jou een soort stage lopen voor Bakkerij T Stoepje.
Mooie, leuke en gruwelijke (honden) foto's.
Hahaha ouwe rommelaar, je hart maakte zeker een sprongetje bij het zien van die ouwe
munten, je rook een buitenkansje, maar kon er geen chocola van maken.
Groetjes uit een heel zonnig Lathum
Ruud ~Marga
-
12 Februari 2014 - 13:40
Marjan De Jong:
Tjonge, je maakt wat mee! Heb diep respect hoe je het allemaal volhoudt maar machtig interessant allemaal, ook vaak triest.
Tip: ga chocolade muntjes maken! -
12 Februari 2014 - 14:36
Jolande:
Echt Hans... gouden muntjes voor een prikkie!
Zag je je verzameling al groeien... -
12 Februari 2014 - 21:10
Susanne:
Hoi Hans, Zie het helemaal voor mij! Vooral met de balletjes. Lekker de kinderen verleiden. Klopt helemaal: deed Sergej ook toen ik klein was. Gingen we een raket kopen bij de Spar in Zevenhuizen (uit het vriesvak). Stonden wij te wachten bij de kassa. Voor ons een moeder met kind. Kind keek naar ons ijsje en zowaar...Sergej neemt heeeeel demonstratief een lik van zijn ijsje en zegt...mmmmmmm!!! En kijkt het kind aan in de trant van ' ik lekker wel en jij lekker niet' ! Kind schreeuwen: Ik wil ook een ijsje!!! Super sadistisch. Moet je nagaan hoe zwaar ik het als zus heb gehad. Overigens herken ik de politiehumor ook helemaal: even en passant zeggen tegen kind van een collega zeggen: " heb je al een ijsje gehad van je vader??" Nee???
-
13 Februari 2014 - 02:37
Louise Katus:
Door jouw ogen weer meegelezen met je wederwaardigheden.
Kleurrijk en intensief allemaal. Om vijf uur op en dan het leven delen met deze mensen.
Wat deed je na die markt? Napraten met de vrijwilligers? Hoe reageren zij op alles wat ze meemaken? Voertaal Engels?
Ben je weer helemaal beter?
De tijd begint op te schieten, nog een paar weken en je laat dit allemaal achter je, maar zult het nooit vergeten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
