Crazy Chinatown
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans
30 Januari 2014 | Thailand, Bangkok
Een beetje ervaren tuktuk-chauffeur kanzo een garnaaltje van mijn bord pikken. Het verkee rijdt bijna over mijn voeten. Ik ben in Bangkok Chinatown. De hele wereld zit hier te eten. Op straat. Lange tafels. Allerlei lekkere visgrechten. Ik ga voor de bijl en schuif aan. Garnalen, groenten, sausje en rijst. Watertje erbij en ik eet mee met de chinezen. Eigenlijk een gekkenhuis. Maar het is lekker weer, gezellig, morgen chinees nieuwjaar, het jaar van het paard, en de straten zijn overtollig versierd. Ik geniet van het eten en de mierenhoop.
Vroeger zongen ze: "de chinezen kunnen kezen en verder heb je niks te vrezen van de chinezen" maar dat is dik verleden tijd. Tuurlijk, het liedje sloeg op een heel groot land met heel veel mensen en ook nog ommuurd.china is nu in veel opzichten wereldleider. Een aantal sociale items kloppen nog voor geen meter maar de harde economische eenheden staan.chinezen lachen niet valt me op. Werken keihard en bouwen met families aan imperiums. Voor mijn neus draait regelmatig een dikke mercedes de gekte in. Voorin een wat oudere chinees die het gemaakt heeft en achterin op de directeurstoel zijn vrouw. Ramen potdicht maar met een mondkapje op. Ik probeer na een paar weken niks meer te snappen hier.
Brommers, scooters, tuktuks, taxis, mercedesen kruipen over straat. Het is bomvol. Langs beide kanten, zover je kan zien, ziet china te eten. Aan rijen lange tafels. Ik reken af en voeg mij tussen de massa. Het zijn er wel heel veel hier zo bij elkaar. Er komt een muzikant aan die met een microfoon De sterren van de hemel zingt. Ik zie nu pas dat hij zijn onderbenen mist. Hij zit heel slim op een kleine skateboard en trekt met zijn vrije hand een invalidenwagentje met zich mee! Hij heeft bekijks en vangt de nodige muntjes. Tsja. Invalide is invalide. Niet halfbakken. Of zoals Jules Deelder zei als verwoed jazz-lp verzamelaar: " als je verzamelt dan verzamel je. Zijn hele huis, alle wanden waren volgepakt met lp's. Op en kruising staat een soort parkeerwachter op een fluit te blazen. Het leek wel een generaal, een pet als een skischans en helemaal volgehangen met zeg maar ridderorden. niemand vond het erg dat hij blies. Ze lieten hem. Decorum.
Bijzondere wereld.langs de kant hingen complete gerookte pekingeenden aan de haak naast gebraden varkenskoppen. Ik dacht eerst:He, bekend gezicht ( grapje). Het chinese nieuwjaar betekent, dat de vrouwen, van kind tot oma, allemaal van die chinese jasjes en jurkjes aan het passen zijn. Nou dan zijn de chineese winkeliers erbij hoor. Met honderden hangen ze overal in alle kleuren en maten aan de straat. Veel mannen hangen wat rond. Hun vuurwerk is al binnen voor morgen.
Op de weg terug wandel ik langs een lekker muziekje, trio dat aanstekelijk Hot Club de France muziek maakt. Ik kan er niet aan voorbij, pak een stoel en bestel een Changbiertje. Django Reinhardt op guitaar, een mooie sax en contrabas. Een aangereikt schaaltje kroepoek en scherpe pinda's hoorden zeker bij het bier.
Geen Chinees te zien hier. Die houden van andere muziek.
Achterop de scootertaxi laat ik crazy chinatown voor wat het is.
Vroeger zongen ze: "de chinezen kunnen kezen en verder heb je niks te vrezen van de chinezen" maar dat is dik verleden tijd. Tuurlijk, het liedje sloeg op een heel groot land met heel veel mensen en ook nog ommuurd.china is nu in veel opzichten wereldleider. Een aantal sociale items kloppen nog voor geen meter maar de harde economische eenheden staan.chinezen lachen niet valt me op. Werken keihard en bouwen met families aan imperiums. Voor mijn neus draait regelmatig een dikke mercedes de gekte in. Voorin een wat oudere chinees die het gemaakt heeft en achterin op de directeurstoel zijn vrouw. Ramen potdicht maar met een mondkapje op. Ik probeer na een paar weken niks meer te snappen hier.
Brommers, scooters, tuktuks, taxis, mercedesen kruipen over straat. Het is bomvol. Langs beide kanten, zover je kan zien, ziet china te eten. Aan rijen lange tafels. Ik reken af en voeg mij tussen de massa. Het zijn er wel heel veel hier zo bij elkaar. Er komt een muzikant aan die met een microfoon De sterren van de hemel zingt. Ik zie nu pas dat hij zijn onderbenen mist. Hij zit heel slim op een kleine skateboard en trekt met zijn vrije hand een invalidenwagentje met zich mee! Hij heeft bekijks en vangt de nodige muntjes. Tsja. Invalide is invalide. Niet halfbakken. Of zoals Jules Deelder zei als verwoed jazz-lp verzamelaar: " als je verzamelt dan verzamel je. Zijn hele huis, alle wanden waren volgepakt met lp's. Op en kruising staat een soort parkeerwachter op een fluit te blazen. Het leek wel een generaal, een pet als een skischans en helemaal volgehangen met zeg maar ridderorden. niemand vond het erg dat hij blies. Ze lieten hem. Decorum.
Bijzondere wereld.langs de kant hingen complete gerookte pekingeenden aan de haak naast gebraden varkenskoppen. Ik dacht eerst:He, bekend gezicht ( grapje). Het chinese nieuwjaar betekent, dat de vrouwen, van kind tot oma, allemaal van die chinese jasjes en jurkjes aan het passen zijn. Nou dan zijn de chineese winkeliers erbij hoor. Met honderden hangen ze overal in alle kleuren en maten aan de straat. Veel mannen hangen wat rond. Hun vuurwerk is al binnen voor morgen.
Op de weg terug wandel ik langs een lekker muziekje, trio dat aanstekelijk Hot Club de France muziek maakt. Ik kan er niet aan voorbij, pak een stoel en bestel een Changbiertje. Django Reinhardt op guitaar, een mooie sax en contrabas. Een aangereikt schaaltje kroepoek en scherpe pinda's hoorden zeker bij het bier.
Geen Chinees te zien hier. Die houden van andere muziek.
Achterop de scootertaxi laat ik crazy chinatown voor wat het is.
-
31 Januari 2014 - 10:55
Marga:
wat een heksenketel hé Hans, als je het niet zelf hebt gezien kan je je er bijna geen voorstelling van maken.
die smalle straatjes en dan al die winkeltjes, wat eigenlijk groothandelaren zijn, bizar ! Ben je inmiddels ook aan het "mondkapje" ?
Geniet !!! groetjes -
31 Januari 2014 - 20:14
Jolande:
Hoi "Grote Broer",
Ik ben nu ook aangesloten op je blog, fijn dat je me ook even "gekoppeld" hebt. Ik heb toch nog even al je verslagen van de afgelopen dagen gelezen. En wat heb ik genoten! Je beschrijft heerlijk de cultuur en geur in Thailand waardoor ik veel moest (glim)lachen. Leuk herkenbare dingen te lezen maar ook jouw belevenissen zoals rat als diner. Het wachten is nu nog op een filmpje van jou in chinees jasje.
Genieten doe je volop lees ik, Top!
Wees voorzichtig.
Liefs voor daar, je zusje
-
01 Februari 2014 - 13:14
Eric:
Hey Hans, wat een belevenissen daar! Fantastisch dat je het doet en mee maakt en ons op de hoogte houd! Ik zie je daar zo door het lokale leven gaan en je aansluiten bij de rest van de wereld. Wat dat betreft ben je een kameleon en voel je je thuis in welke omgeving dan ook. Veel plezier daar and take care! -
02 Februari 2014 - 14:25
Susanne:
Hi Hans,
Leuk om even in de hectiek te duiken, lekker te sponsen (kan jij!) en er dan weer uit te stappen.
Vreemd vind ik altijd dat er mensen zijn die in de gekte gewoon wonen en leven! Geen bos om in te wandelen. Geen zuivere lucht. Liep gister op 2e Loolaan in de schemering. 3 uilen gaven een boehoe-concert! Genieten. Al dat lekkere eten wat je beschrijft..water loopt mij steeds in de mond! Dat van die Chinezen herken ik: helemaal in de materie, hoe meer geld des te beter..Maar er zijn vast ook hele aardige Chinezen. Enjoy it! Lfs Susanne -
03 Februari 2014 - 18:05
Maartje Van Hengel:
hai hans, weer even een herinnering, nu ook van Bangkok. Beetje verwende trutterij, maar ik had toen geen tijd en eerlijk gezegd ook geen goesting om nog meer avonturen in min eentje te beleven na een half jaar Indonesie. Ik kwam in Bangkok aan met een VIP kaartje voor de directeur van een mooi chique hotel. Zo'n kaartje, van een zakenkennis, die mij zijn kaartje had meegegeven met zijn handgeschreven aanbeveling en verzoek mij een VIP behandeling te geven, deed wonderen. Ik kreeg meteen mooie kamer, direct werd een mand met bloemen en fruit binnengebracht, met een aanbeveling voor een schoonheidsbehandeling die middag en een uitnodiging om met de directeur 's avonds te gaan dineren. Ik was een hittepetitje van 25, maar ook wel al een beetje dame van de wereld. Languit in een een soort bedstoel, handen, voeten, hoofdmassage bij het haar wassen, nagels lakken, allemaal luxe gekkigheden die ik nog nooit had gesmaakt. Ik ging uit met de jonge directeur, die mij in zijn auto, zelf reed, door de stad naar een heerlijk restaurant. Hij draaide muziek van Mozart in zijn auto, daar hield hij van. Hij was buitengewoon aardig en voorkomend, en probeerde niets met mij. Dat vond ik het verademende in het verre Oosten, geen man heeft me ooit lastiggevallen. Later kwam ik in Bombay aan, ook met een uitnodiging, waar ik in een (hoge kaste)huis terecht kwam, waar de bedienden heel onrustig werden toen mijn gastheer op mijn verzoek westerse klassieke muziek opzette. Na een paar minuten smeekten ze hem of dit mocht ophouden, ze konden er echt niet tegen. Nog even over eten: in Singapore at ik op een straatmarkt schelpen, die nog leefden. Ik had het hart niet te weigeren, maar ik heb mijn kokhalzen ingehouden. Mijn maag was toch al iets van streek geraakt toen ik zag hoe ze levende palingen in de lengte vierendeelden, zodat je vier kronkelde slangen kreeg. Dag, fijne reis verder, hart. groet Maartje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
