Broodje rat

Savonds als het donker wordt rond zevenen worden kampvuren ontstoken. Aan de overkant van de weg wonen de mahouts. Leuke jongens, die ieder hun eigen olifant hebben en deze trainen en begeleiden. Ze werken "eight days a week" (beatles) beginnen om 6 uur de olifanten op te halen uit de jungle en brengen ze savonds tegen half 6 weer terug. Daarna zie je ze zonder woorden van alles doen rond hun hutjes. De gemeenschappelijke behoeften geeft als vanzelf structuur aan het werk dat gedaan moet worden: vuur maken, koken, barbecue opstarten, rommel opruimen. En natuurlijk rond het vuur de glazen klaar zetten. Zonder hun thaise wisky geen leven.
Vaak worden we uitgenodigd bij het vuur, te eten. En te drinken. En met simpele woorden en vooral body language maken we het gezellig.
Vanavond was het weer barbecue hadden ze aangekondigd. We waren welkom. Ik ging niet wilde naar het dorpje met de gezellige straatjes. Voor de afwisseling.
De beide cathys uit canada en een mexicaan gingen wel. Gezellig!
De volgende dag vertelden ze mij met nog de nasmaak op hun gezicht, dat ze rat hadden gegeten! In het halfdonker was het niet te zien geweest. Eerst smaakte het niet vies. Zoals kip zeg maar. Ze kregen het met rijst (what else) en wat rauwe groenten.
En wisky. Later op de avond werd het pas verteld door de mahouts. Die vingen zo' n rat gewoon bij de hutjes. Vlees is vlees. Eerst wilden ze het niet geloven maar de mexicaan had hem op de barbecue zien liggen. Een flinke jongen met stevige staart. Ze hadden heel veel water gedronken en gespoeld en wat onrustig geslapen.
Soms moet je geluk hebben dacht ik toen ik dit alles aanhoorde.
Het is cultuur zeggen ze.