"Same same but different"

Als je in relatief korte tijd 4landen "doet" dan dringt zich vanzelf de behoefte op aan vergergelijken. Wat was hetzelfde en wat was verschillend. Het zijn vluchtige waarnemingen maar geven wel een beeld.
De overeenkomsten gelden vooral voor de mensen, die voor mij moeilijk uit elkaar te houden zijn. Ze lijken allemaal op elkaar. Waarschijnlijk vinden ze dat ook van ons europeanen.
Hun schier onerstaanbare taal waarin veel melodie en toonhoogte de betekrnis bepaalt, klinkt eveneens allemaal hetzelfde.
Het gedrag lijkt ook veel overeenkomsten te hebben, vaak ondoorgrondelijk. Er gaat veel schuil achter non verbale communicatie. Bovenal zijn de mensen vriendelijk, gepast en beheerst. Natuurlijk zijn ze streetwise omdat ze meestal leven van de immense toeristenstroom. Maar toch.Hun houding en gedrag staal nogal in contrast met onze westerse uitingsvormen!
Zelfs het geld van deze landen toont veel gelijkenis. De enorme geldontwaarding betekent, dat er geen munten meer in omloop zijn. Alleen het maken is al duurder dan de waarde. Thailand is daarop een uitzondering.Baht, kip, riel en dong klinkt als een liedje ver van huis maar het zijn de namen van hun geld. In vietnam pinde ik 87 euro en kreeg 2 miljoen dong. Maar er zijn ook verschillen: waar Thailand allang gewend is aan het toerisme en veel daarop heeft afgestemd zie je Laos net wakker worden. Op een andere manier zich verhouden tot toeristen, beetje knullig, voorzichtig. Zoiets. Ze zitten je niet achterna om iets te kopen. Het overkomt ze nog een beetje. Eigenlijk heel leuk. In tegestelling tot Cambodja, dat elke actviteit omzet in dollars en daardoor wat van haar charme verliest. Wel begrijpelijk want dit land heeft nog wat in te halen na die vreselijke burgeroorlog. En dat doen ze in rap tempo. Of het de goeie manier is? Hier zie je ook orkestjes met mannen die armen en benen verloren door landmijnen. Zoals Laos het aluminium van gecrashte vliegtuigen en bommen had omgesmolten naar lepels en sleutelhangers.
Er is hier in indochina een onvoorstelbare hoeveelheid van die troep terechtgekomen.
Waar de alle 4 in uitblinken is de administratieve rompslomp die ze veroorzaken bij het in- en uitreizen. Formulieren met onzinnige vragen, fotos, soms in tweevoud, stempels, foto-opnamen, bij de een de schoenen uit, bij de ander juist aanhouden, stickers op je t-shirt en stempel in je hand. En het kost uren terwijl ze slechts een schijnzekerheid creeeren. Geen punt, ik laat het van me afglijden en beweeg gewoon mee in de Eftelingrijen ( vanaf hier nog 45 min.). Eenmaal binnen keert de rust weer terug. In nederland scan je jezelf met paspoort en foto door een poortje naar binnen.
Ook de vietnamees is rustig, beleefd en dringt zich niet op. Ze zijn eager, snappen het en alles doet het gewoon ( douche, stroom, waterdruk, betaalautomaten) eten en drinken meestal goed verzorgd. Als je ergens je geld op moet zetten dan is het Vietnam wel. Terwijl in Cambodja kinderen nauwelijks klas 4 halen gaan ze hier massal op electrische fietsen ( ......) met hun iphones6 ( ......) naar school waar vanaf klas 1 al engels gegeven wordt. Over 10/15 jaar staat er een westerse generatie klaar. Voor wat het waard is. Ik hoop, dat ze dan nog wel hun authentieke waarden, zoals bescheidenheid en hun relatie tot de natuur, die ze zo siert, weten te behouden.
Maar dat geldt eigenlijk voor alle landen. Toch?