Er is meer onder de zon
Door: Hansasia
Blijf op de hoogte en volg Hans
21 Februari 2017 | Thailand, Lamphun
Metta heette ze. Een vriendin van de boerderijbaas. Thaise, leeftijd moeilijk te schatten. We zaten buiten in de laadbak van de pick up op weg naar de hotsprings. Smaandags vrij, dus dan doe je wat leuks. Binnen in de pick up zat de rest van de groep. Na wat heen en weer gepraat, ondanks de wind, bleek ze uit de Isaan, een hele arme streek in Thailand te komen. Ondanks dat waren de mensen daar heel vriendelijk, opgewekt en respectvol naar iedereen en blij met het leven. Hoe dan ook. Ik wilde graag weten wat dan het geheim was: ze hadden niks, waren vriendelijk, eigenlijk arm en rijk tegelijk. Ik moest aan Nederland denken waar we min of meer het tegenovergestelde bereiken. Ze zei, dat het vermoedelijk kwam omdat echt niemand wat had ( allemaal in hetzelfde schuitje) je had elkaar hard nodig. En wat je niet had werd dan niet gemist.
Onderwijl keek ze me heel vriendelijk aan. Bij haar geboorte bleek haar ene voet niet goed gevormd te zijn. Alsof de voet een beetje dubbelgeslagen was. Er was geen geld voor de dokter, voor een operatie of zelfs medicijnen. Haar oma heeft toen 8 jaar lang elke dag haar voet gemasseerd met een zakje warme rijst. En opnieuw en opnieuw. Haar voet was helemaal genezen!
Ik zag, zonder het te laten merken, dat haar linkerhand ook niet ongeschonden uit de strijd was gekomen. Onvolgroeide ongelijke vingers. Daar hielp volgens mij nog geen rijstveld bij. Maar blij, aardig, opgeruimd. Een prachtig mens! Wat een levenskracht!
Daar word je stil van. Reizen is mensen ontmoeten. Verhalen delen. The university of life.
Onderwijl keek ze me heel vriendelijk aan. Bij haar geboorte bleek haar ene voet niet goed gevormd te zijn. Alsof de voet een beetje dubbelgeslagen was. Er was geen geld voor de dokter, voor een operatie of zelfs medicijnen. Haar oma heeft toen 8 jaar lang elke dag haar voet gemasseerd met een zakje warme rijst. En opnieuw en opnieuw. Haar voet was helemaal genezen!
Ik zag, zonder het te laten merken, dat haar linkerhand ook niet ongeschonden uit de strijd was gekomen. Onvolgroeide ongelijke vingers. Daar hielp volgens mij nog geen rijstveld bij. Maar blij, aardig, opgeruimd. Een prachtig mens! Wat een levenskracht!
Daar word je stil van. Reizen is mensen ontmoeten. Verhalen delen. The university of life.
-
21 Februari 2017 - 19:02
Monique:
Mooie verhalen!!!
Ook van je Masserende Goochelaar mogen genieten.
Blijf schrijven dan genieten wij net zo tussen het werken door. lfs -
21 Februari 2017 - 19:07
Marga:
Fantastisch hè om allemaal verschillende mensen te ontmoeten.
"Mooi" is hoe je in t leven staat, hoe je als mens bent, niet de buitenkant, dat heb je weer prachtig geschreven. Groetjes marga
-
21 Februari 2017 - 21:32
Marcel Coenen:
Wat maak en (be-)schrijf jij toch interessante uren in Azië, Hans! Zoals vaak, krijg jij de mensen aan de praat, ontdek en creër jij gave situaties en ben jij tegelijk student én docent aan de university of life. Maar een ding is zeker - jij kunt googelen!
Take care en nog viel Spaß! -
22 Februari 2017 - 07:43
Natalie:
Mooi geschreven pap, heel herkenbaar! Leukste van het leven: leuke mensen ontmoeten!
Geniet!! Xxxx Natalie -
22 Februari 2017 - 16:01
Louise:
Bedankt voor dit verhaal! Heel bijzonder. -
23 Februari 2017 - 19:14
Gertjan Steendam:
Prachtige verhalen Hans; mooi om te lezen! -
24 Februari 2017 - 11:21
Susanne :
Ach de onvoorwaardelijke liefde van een oma!
Ik heb ook zo'n hele lieve oma gehad.
Als ze uiteindelijk gaan laten ze nog mega veel achter..
lfs Susanne -
26 Februari 2017 - 19:50
Roger:
Respect en dankbaarheid leiden tot geluk. Ik ben trots op mijn reizende vader. Stay safe! En geniet. Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
