Een masserende goochelaar
Door: Hansasia
Blijf op de hoogte en volg Hans
21 Februari 2017 | Thailand, Mae Rim
Als je in Thailand bent dan struikel je over 3 dingen: eetstalletjes, tempels en massagesalons. Het ligt voor de hand, dat je ze alledrie bezoekt. De thai eet de hele dag maar dan steeds hapjes. De stalletjes zijn een uitdaging. Althans voor ons. Kies je de verkeerde dan verslijt je toiletrollen. Maar de meesten hebben heerlijke gerechten. Ik kan er niet van afblijven. Ook de tempels zijn vaak indrukwekkend. Voorzien van vele potten goudverf hebben ze vooral binnen een mooie ingetogenheid. Voor je naar binnengaat schoenen uit. Dat is hier trouwens "piece of cake" want de hele wereld loopt op slippers. Bij ons een gelukje als ze er na bezoek nog liggen. Hier niet. Komt niet eens in ze op. Ik denk ook, dat iedereen hier werk heeft. Als het niet een stalletje is of een eigen tuktuk dan zit er wel 1 bij de ingang van de tempel met een bordje op zijn schoot: no photo. Of verder een ander die een bordje met een pijl erop vasthoudt. Als er geen werk is dan creer je het. De massagesalons vind je bijna op elke hoek van de straat. Voortgekomen uit hun cultuur, gebrek aan alles vroeger, repareerde men elkaar en inmiddels uitgegroeid tot een belangrijk middel van bestaan.Dat geldt trouwens ook voor die eetstalletjes. Op de gekste plekken, waar bijna niemand komt, staat wel iemand te kokkerellen. En nu een overnachting in Chiangmai op weg naar Laos. Lekker hapje gegeten en dacht ik neem een massage. Naast het hotel zat er een met ik schat 6 masseuses.Er stonden een aantal massagestoelen op rij en wat bedden met van die ziekenhuisrails ertussen. Het opperhoofd zat achter de kassa, (had genoeg gemasseerd. En gegeten trouwens ook) na de massage kwam ik opgeknapt overeind (ik had best wel lang in een bus gezeten) en kreeg nog een kopje thee. Het liep tegen het einde van de avond, de klandizie liep terug en de dames hingen wat bij elkaar. 1 van hen moest steeds hoesten. Ik was in een goeie bui en zei in vloeiend thais, dat ik het hoesten wel kon verminderen door haar op de rug te kloppen. Een speciale techniek met holle handen trommelen ( van alle markten thuis). Na wat gegiechel ging ze zitten en begon ik te trommelen. Nou dat was wat. Waren zij altijd degene, die masseerden, stond nu ineens een goochelaar uit Holland, die met een klopmassage het hoesten kon stoppen.daar kwamen ze allemaal, niet omdat ze hoesten maar uit nieuwsgierigheid. De hoestmasseuse was er blij mee en bevestigde dit ook naar de anderen. Het hoesten was redelijk weg. Het opperhoofd zag dit allemaal goedkeurend aan en gebaarde mij eveneens op een kruk te gaan zitten. Ik werd, zo merkte ik even later, gelijk beloond voor mijn inzet. Ze greep me van achteren onder mijn armen door en boog me naar alle kanten. Alsof ze een knie in mijn rug zette. Even flink zijn! Een speciale behandeling. Zodra het kon snel opgestaan, op zn thais bedankt, glimlach erbij en wegwezen! Ik werd uitgezwaaid. Goochelen is een vak!