Dansende beha,s - Reisverslag uit Batavia, Indonesië van Hans - WaarBenJij.nu Dansende beha,s - Reisverslag uit Batavia, Indonesië van Hans - WaarBenJij.nu

Dansende beha,s

Door: Hans

Blijf op de hoogte en volg Hans

17 Februari 2014 | Indonesië, Batavia

Het is 06.30 uur. We staan op het voorpleintje van de moskee in de hitte met pakweg 30 hoeren. Wij zijn met z,n tienen. gezellig. In totaal dus ongeveer 40 deelnemers. Het is aerobictime! Je wilt niet kinderachtig zijn, half 7 smorgens en dan aerobic! Het aantal dames van plezier verbaast me. Zeker weinig te doen gehad gisteravond anders sta je na zoveel karaoke niet smorgens om die tijd in de brandende zon. Nou ja. Keurig staan we opgesteld in 5 rijen van 8. Er doen 2 mannen mee. Alleenomdat je je niet wilt laten kennen. De andere man, vrijwilliger uit Maleisie, doet heel blij. Ik niet. De meiden zijn nogal divers uitgedost: voetbalbroekjes, lange jurken, tafelkleden,trainingspakken in kleuren die zeer doen aan je ogen of gewoon in beha met onderbroek. Why not. This is indonesia man!
Dan springt er uit een hokje een soort geest tevoorschijn. Het blijkt onze aerobicjuf te zijn! Haar gezicht is helemaal vol gesmeerd met nivea of zoiets. Het gezicht krijgt dan iets maskerachtigs, voeg daar bij een haarband in de kleur wit en er staat een medicijnman. De juf draagt een te heet gewassen paars trainingspak. Een duister figuur draait plots aan de knoppen en de aerobic kan beginnen. Onze niveahoofd gaat met de rug naar ons toestaan en doet een paar bescheiden beweginkjes die niet echt bij de knetterharde house/techno/onbekende muziek hoort.
We doen het allemaal mee. Een makkie dacht ik en had inmiddels een plekje gevonden in een schaduwhoekje. Maar kort daarna als door een wesp gestoken begon het paarse trainingspak te springen. De hoertjes volgden lui ,dat wel. Achter mij hing een groep mannen, een stukmof 20, niks te doen, nu niet en nooit niet, tegen de muur van de moskee. Ze keken me aan of ik het niet begrepen had. Alles waar je moe van wordt is niet voor mannen. Ik stond hier een beetje de code te doorbreken. De imam in soepjurk en met moslimpetje had zich bij hen gevoegd. Dit was andere koek.je zag hem denken. Volgens mij keek hij ook naar de beha,s. Maar ik kan me vergissen. In ieder geval bleef jij nog even hangen. Er was nog tijd voor het volgendd gebed. Bovendien wilde hij de strijd niet aan met deze muziek.
Ondertussen stampte nivea maar door en had ik afgehaakt. En met mij vele dames. Ze stond toch met de rug naar ons toe de oefeningen voor te doen. Zodra ze zich wat omdraaide schrok iedereen van het gezicht en sprong verschrikt weer mee. Al met al een bijzondere gebeurtenis. Ze kon het goed dat moet gezegd. 3 kwartier later was het voor haar voorbij. Voor ons al ver daarvoor. Ze rende terug in het kleine huisje en de muziek stopte abrupt. Even daarna gingen we haar opzoeken, dat het goed was, prima oefeningen, afijn het bekende verhaal. Ik moet dan zonodig vooral het fijne ervan weten: wie zit er achter de nivea, een man, een vrouw of van alles wat. Ik denk een vrouw die graag blank wil zijn of zichzelf beschermd tegen de zon. Ze lacht zowaar en lijkt me aardig. ach ieder mens heeft zo zijn eigenaardigheden. Deze vraagstukken hielden de hoertjes al niet meer bezig. Zij slenterden heel langzaam terug naar hun karaokeholen. De dag en de nacht waren nog lang genoeg.

  • 17 Februari 2014 - 11:09

    Louise Katus:

    Wat zul jij lenig geworden zijn, Hans,
    Ik heb weer zitten genieten van je verslag. Zie het allemaal voor me!
    Heb een goede dag!

  • 17 Februari 2014 - 12:08

    József:

    Hi Hans,

    Dat van de mannen die zich aan prijzenswaardige activiteiten onthouden, is een vrij wijdverbreid fenomeen. In Nederland, om maar dicht bij thuis te blijven, zijn het - zoals de ervaring dat leert - toch ook vooral vrouwen die aan yoga- en/of mindfullnessactiviteiten meedoen. Wat mij in jouw boeiende verslag ook opvalt, is dat de invloed van de imam daar in Indonesië vrij beperkt schijnt te zijn. Of zijn al dan niet dansende beha's halal?

    Groeten,

    József

  • 17 Februari 2014 - 19:14

    Jolande:

    ik zag de titel van je mail en dacht ...eerst even eten want de vorige mail voorzien van foto's waren ook voor een sterke maag!

    Maar ik lag dubbel van het lachen en begreep halverwege de tekst de titel ineens veel beter (jammer dat jij niet met je vrije pen het ritme van deze dansende gekleurde bergen beschrijft!)

    In Italië doen ze ook altijd aerobic maar dan wij in het zwembad en de "juf" op het droge maar als ik het einde van het verslag lees dan had jij graag zwembad-aerobic gedaan met die temperatuur.
    (maar ja of die Nivea waterproof is?)

    Geniet van je bijzondere omgeving en mam zou zeggen van "de dames onder de brug!"

    Je zusje

  • 18 Februari 2014 - 15:57

    Marga:

    Hi Hans,

    Dat doe je goed, zo .s morgens aan de aerobic, haha en geweldig voor de dames, al dan niet in tafelkleed of onderbroek. Ook zij hebben thuis hun verhaal en lachen over " die mannen die mee springen"
    Voor het " nivea gezicht" heb ik echt respect, je zal toch s.morgens een groep slaperige vermoeide dames, die een zware avond/nacht achter zich hebben, zover moeten krijgen dat ze actief bewegen ! Of ze hebben het inderdaad heel rustig gehad en zijn juist aan wat activiteit toe, kan ook natuurlijk!

    Je hebt er weer een geweldig boeiend verslag van gemaakt, ga zo vooral door en het wordt een bestseller !!! reisverslag met een oostese knipoog.!

    Maak er nog een mooie week van in Indonesië voor je verder reist.


    Groetjes Marga

  • 03 Maart 2014 - 16:04

    Maartje:

    Hoi Hans,
    e inmiddels ook Susanne, heb ik begrepen. Weet niet of je dit bericht nog ziet. IK was je kwijtgeraakt, Andras zond me nu deze berichten door van de beha's, de schildpadden, het scooterongeluk.. Wat een leuke verhalen, aanstekelijk. Je bent me en harde; je geniet van alles wat je meemaakt, maakt er wat van, positief, dat is goed, het is natuurlijk niet allemaal leuk wat je ziet, maar je hebt een goede houding. Had je mijn mail over de Sumatraanse bruiloft nog gekregen? Hoop je gauw in Nederland weer in levende lijve te zien en je mooie verhalen te horen. Zolang je nog daar ergens bent, geniet, en kom behouden terug. Dag, groetjes, Maartje.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Indonesië, Batavia

Mijn eerste reis

...

Recente Reisverslagen:

18 Maart 2014

Subtiel thais

14 Maart 2014

Mammi kokki

25 Februari 2014

Zusters met passie

24 Februari 2014

Lichtpuntjes hoe klein dan ook

24 Februari 2014

1 ei is geen ei
Hans

Ik hou enorm van reizen, on the road, mensen ontmoeten, natuur, culturen maar kan ook zeer de stilte waarderen. Azie werkt als een warme deken, letterlijk en figuurlijk. De mensen zijn meestal aanstekelijk prettig in de omgang. En dat terwijl ze het vaak, naar onze begrippen, materieel slecht hebben. Nee dus. Het gaat in het leven om iets anders, wat bij je van binnen zit, groeit, vorm krijgt, wat je moet koesteren. Het is blijheid, positief ingesteld zijn, openminded, primair optimistisch gericht. Ik kan daar nog heel veel van leren. Misschien is azie daarom voor mij een prachtig werelddeel waar ik nog veel hoop rond te reizen.

Actief sinds 02 Jan. 2014
Verslag gelezen: 436
Totaal aantal bezoekers 22940

Voorgaande reizen:

18 Maart 2019 - 17 April 2019

Myanmar,thailand,indonesie

18 Maart 2019 - 17 April 2019

Myanmar,thailand,indonesie

07 Februari 2017 - 07 Maart 2017

Thailandlaoscambodjavietnam

07 Januari 2014 - 30 Maart 2014

Mijn eerste reis

Landen bezocht: