Birmeese bruiloft
Door: Hansasia
Blijf op de hoogte en volg Hans
05 April 2019 | Myanmar, Mawlamyine
Ik was uitgenodigd samen met de oudste groep studenten. Vrienden van het echtpaar, dat de school runt, gingen trouwen en savonds was er wedding dinner. Nou was ik al eens eerder uitgenodigd voor een party bij de hilltribes in Thailand waar ik in het donker vermoedelijk kip heb gegeten met groente, dat volgens mij lichtjes bewoog. Dus niet te enthousiast want voor je weet krijg je een bord met insecten te veroberen. Maar, na enig doorvragen, dit was heel anders. We gingen met z,n allen op pad naar zo,n hotel waarvan je je afvraagt of het wel open is. Iedereen was stevig opgetut en intuitief had ik ook maar een lange spijkerbroek met overhemd aangetrokken. De meiden hadden gestreken jurkjes aan en de jongens strakke overhemden. Als je ziet waar ze slapen dan begrijp je niet waar die kleding vandaan komt. Niet interessant. We stapten een hel verlichte grote zaal binnen. Overal stonden stoelen met gele rokjes rond ronde tafels. Daarop stond voor iedereen een flesje water. We waren de eersten en vulden 2 tafels. Aan het eind van de zaal was een podium. Het wachten nam even tijd maar de bediening zette schaaltjes met een soort kroepoek neer. De studenten doken er bovenop. De jeugd heeft altijd honger. Als je ziet wat ze hier op school aan gewoon witte rijst weghappen dan heb je de neiging een foto te maken zoveel! Goed, links en rechts kwamen andere genodigden de zaal in lopen en zochten zonder wat te zeggen een tafel uit. Daar was de bruid en de bruidegom! Zonder wat te zeggen liepen ze richting podium en schoven daar bij een tafel aan. De bruid, voor de liefhebbers onder ons, droeg een cremekleurige korte petticoat met diamanten in het haar en om haar hals. Ze droeg wimpers als luxaflex en had nagels als botermesjes. De bruid liep rond als " one day in your life a princess". De bruidegom droeg een blauw pak. Bij de ingang van de zaal was een tafel neergezet voor de cadeaus. Ik zag, dat iedereen het cadeau op de tafel legde en niet aan het bruidspaar gaf met de nodige felicitaties. Verder viel het op, dat de tafel zich vulde met allemaal dekens in allerlei bonte kleuren. In van die plastic draagtassen. De studenten wisten ook niet waarom dat was. Bovendien hadden zij ook zo,n deken gekocht! Afijn langzaamaan vulde de tafel zich met eten. Groenten, rolletjes kool in saus, schaaltjes met vlees en vis en een soort van zuurkool, dat uit de zee kwam. Het was allemaal erg lekker. Op de tafel werden tweeliter flessen cola en fanta neergezet. En tot slot kregen we stukjes fruit. Het bruidspaar kwam daar allemaal niet aan toe, werd van tafel naar tafel geleid en poseerde met het tafelgezelschap voor de foto. Mijn beschrijving van de bruid was dan ook vanaf onze tafel waar zij beiden met ons op de foto gingen. Iemand had een fles wijn gegeven waarmee het bruidspaar triomfantelijk op de foto ging. Later kreeg ik als exoot op het feest een colaglas half gevuld met die wijn. Dik over de tijd en niet te pruimen. Nergens was een plantenbak dus afgewisseld met cola weggeklokt. Daar brak de hel los! Op het podium was het dringen geblazen. Karaoke! Er waren 2 microfoons en iedereen deed z,n best. Zelfs de bruid, op het podium geklommen, zong alsof haar leven er van af hing! De microfoons piepten tegen elkaar op. Er stond een scherm opgesteld waarop de video werd afgespeeld met de tekst in het birmees. Ook de studenten drongen zich naar voren en zongen het hoogste lied. Het bruidspaar werd door de fotograaf in de meest formele posities gedrukt zodat de fotos later voornaam in het plakboek naar voren kwamen. "Teacher, teacher, come and sing with us" kijk normaal ben ik in dit soort situaties redelijk flexibel. Maar er zijn grenzen. Hier ging ik voorliggen. Of ik op de foto wilde met het bruidspaar. Why not? Voor in het album zo,n witte vogel uit een ver land, dat ze niet kenden. Alsof ze elkaar onder de tafel hadden geschopt zo nagenoeg gelijktijdig stond iedereen op en liep min of meer zo de zaal uit. Ook wij leverden de microfoons in en voegden ons naar de uitgang van de zaal. Echter niet zonder alle 2literflessen fanta van de tafels onder de armen te hebben meegenomen. Het bruidspaar zat wat uit te puffen met wat vrienden om hen heen. Ik heb toch maar even de bruid en bruidegom bedankt voor de uitnodiging. Geen hand maar het bekende gebaar, dat in azie gebruikelijk is. Stelden ze op prijs.
De zaal was leeg. Het feest voorbij. 1800 uur begonnen, 2000 uur afgelopen. Klaar!