Wat! What? Yes! - Reisverslag uit Khett Siem Reab, Cambodja van Hans - WaarBenJij.nu Wat! What? Yes! - Reisverslag uit Khett Siem Reab, Cambodja van Hans - WaarBenJij.nu

Wat! What? Yes!

Door: Hansasia

Blijf op de hoogte en volg Hans

02 Maart 2017 | Cambodja, Khett Siem Reab

Ik kan geen steen meer zien. Uitgewoond! Mijn inwendige stappenteller is van slag en ik slenter nu achter mijn flesje water aan. Mijn benen maken geen deel meer uit van mijn lichaam.waar was mijn redder in nood! De tuktukjongen had me al gezien en glimlachte zoals ze dat alleen hier kunnen.Zo, een dag Angkor Wat zat erop.Cambodja is Angkor Wat. Zelfs op het papiergeld ( munten kennen ze niet ) is het afgebeeld. Het grootste tempelcomplex van de wereld. Gebouwd tussen de 11e en 14e eeuw. Eerst hindoeistisch later boeddistisch. Geen punt, doe ik niet moeilijk over. 15 jaar geleden trok het nog 7500 bezoekers per jaar nu 2 miljoen! Het is imponerend. Ik heb inmiddels best wel een paar van deze "jongens" gezien maar dit is echt een flinkerd.wat die tempels gemeen hebben is, dat het hoogste deel het belangrijkste is. De stupas, het nirvana bereik je alleen als het goede, schone en volmaakte nastreeft. Dan laat je het aardse leven achter je en ben je verlicht. Een uitdaging! Door lange gangen met ongelijke grote stenen vloeren, die het op mij gemunt hebben terwijl ik alleen maar opzij kijk naar prachtige basreliefs, bereik je vanzelf steeds hogere delen van Angkor Wat. Vakmanschap, opoffering en geduld. Die basreliefs zijn grote stenen blokken waarin afbeeldingen uitgespaard worden. Al krabbend, slijpend en schurend ontvouwt zich een hemel danseres of khmer-krijger. De voeten is even een dingetje, daar is onvoldoende diepte voor. Ze staan opzij met z,n tweeen .
Er gingen al wat belletjes bij mij ( moe, dorst, zitten) maar ik moest het walhalla nog bestijgen. En omdat het allerhoogste ( in het leven) het moeilijkst bereikbaar is had men bedacht om de lange stenen trappen stijl en met smalle treden te maken. Niks voor niks. Er liep een smalle buis mee naar boven om vast te houden. 65 m was dit kenmerkende bouwsel. Met olifanten ( cambodja het land van de miljoen olifanten! ) bamboe en touwachtige vezels en duizenden mensen werd het complex tijdens het bewind van 36 koningen gebouwd.ik was boven en genoot van het uitzicht. Even was ik verlicht. Maar ja je moet toch weer naar beneden, deelnemen aan het aardse wat wij in alle redelijkheid trachten te doen. In de tuktuk kwam ik weer tot leven. Maar nu gingen we toch de andere kant op? De tuktukker legde uit, dat ik nog maar een derde deel had gezien. Voor mij lag een omvangrijker tempelcomplex! Een flinke jongen, die mij uit de tuktuk krijgt. Met handen en voeten, de tuktukker sprak geen woord engels, besloten we de volgende dag de rest van de stenen te tellen. Ik gaf hem een uurtje engels ( pffff... Gelukkig waren er ook nog andere tuktukkers in de buurt) en hij bracht mij als dank weer opnieuw hierheen. Mooi toch!

  • 02 Maart 2017 - 19:06

    Marga:

    Volbracht!! Wat een onderneming, en in die zware warmte .
    Je hebt het weer mooi in je verslag weergegeven. Ik krijg er ook een soort beeld bij, haha maar het gevoel buiten jezelf te lopen van vermoeidheid, nee Hans dat kan ik gelukkig niet!
    Nog een fijne tijd daar. Gr.Marga

  • 02 Maart 2017 - 19:54

    Ditte:

    Nou Hans , er zijn mensen die meer moeten doen om de Verlichting te bereiken

  • 03 Maart 2017 - 18:17

    Thera:

    Wat herkenbaar Hans, die tempels zijn zo groot, dat een moment van verzadiging onvermijdelijk opduikt, mede ingegeven door vermoeide voeten, warmte en dorst. En dan bleek je nog maar 1/3 gezien te hebben....hilarisch! Wel dapper dat je de dag daarna weer een poging waagt voor de rest!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Cambodja, Khett Siem Reab

Hans

Ik hou enorm van reizen, on the road, mensen ontmoeten, natuur, culturen maar kan ook zeer de stilte waarderen. Azie werkt als een warme deken, letterlijk en figuurlijk. De mensen zijn meestal aanstekelijk prettig in de omgang. En dat terwijl ze het vaak, naar onze begrippen, materieel slecht hebben. Nee dus. Het gaat in het leven om iets anders, wat bij je van binnen zit, groeit, vorm krijgt, wat je moet koesteren. Het is blijheid, positief ingesteld zijn, openminded, primair optimistisch gericht. Ik kan daar nog heel veel van leren. Misschien is azie daarom voor mij een prachtig werelddeel waar ik nog veel hoop rond te reizen.

Actief sinds 02 Jan. 2014
Verslag gelezen: 369
Totaal aantal bezoekers 22846

Voorgaande reizen:

18 Maart 2019 - 17 April 2019

Myanmar,thailand,indonesie

18 Maart 2019 - 17 April 2019

Myanmar,thailand,indonesie

07 Februari 2017 - 07 Maart 2017

Thailandlaoscambodjavietnam

07 Januari 2014 - 30 Maart 2014

Mijn eerste reis

Landen bezocht: