Niets is wat het lijkt

De omgeving waarin ik momenteel verblijf maakt een wat shabby indruk. Gangetjes, steegjes, allemaal kruip door sluip door. Maar goed dat heb je wel vaker in indonesie. Vooral de eerste keer loop ik al groetend overdag langs allerlei dames die met hun stoel getrouwd zijn. Via steegjes komen we bij onze shelter, buurthuisje, meetingpoint. Geef het een naam. Niets is van toepassing. De area waar 300 prostituees wonen en werken is een van de grootste van java. Gelegen op een strategische plek. Hier komen dagelijks alle vrachtautos voorbij die alle windstreken verbinden. De afstanden en reistijden zijn gigantisch vooral door de slechte staat van dewegen maar nog meer door een dichtgeslibd wegennet. Ongelooflijk het dreunt 24 uur door. De truckers stoppen hier en elke dag is er een enorme rij vrachtautos. Even wat beelden: java is even groot als 3x nederland.
Daar waar nederland nu op 16.7 miljoen staat, ( 449 per km2)
Is Java wereldwijd koploper met 160 miljoen! (1000per km2) in sommige gebieden zelfs 11000 per km2. Genoeg over weetjes.
De dames in dit gebied runnen ieder hun eigen bedrijfje. Een karaokeruimte. Jazeker. Gezellig.
Als de truckers dit aardse paradijs binnenwandelen dan gaan ze op zoek naar een gezellig karaokefeest. Eenmaal gevonden, de dames zitten voor de deur, dus je ziet zo wie er goed kan zingen!,
Gaat de trucker met de dame naar binnen en samen zingen zij het hoogste lied.afijn. Als dat afgelopen is gaan ze een kamer verder voor de sex. Ik weet niet of ze dan samen doorzingen. Ik kan niet overal bij natuurlijk.
In deze rare wereld is niets wat het lijkt. Waarom deze malligheid? Is ook nog slecht voor mijn slaap maar dat vonden ze een slap argument. Deze malligheid wordt gedaan omdat prostitutie niet mag van de islam. Dus doen we net of dit een karaokewijk is. Ik wist niet dat truckers zo van karaoke hielden. Ik leer nog elke dag.
De 300 hoeren hebben ongeveer 50 kinderen van geen van de kinderen is de vader bekend. De mannen die met deze dames van plezier samenwonen werken ergens in de buurt in de fabriek met tijdelijke contracten.einde dienstverband maakt dat ze verder trekken door indonesie. Op zoek naar nieuw werk. Per 1 a 2 jaar is het zo,n beetje stuivertje wisselen. Nieuwe vrienden melden en we doen net alsof er niks aan de hand is. Die kinderen liggen min of meer tussen de boxen in slaap te dommelen. Tsja. Ze zijn behoorlijk hyper als ze overdag bij ons binnenvallen. Vooral de jongens. Er heeft hier een grote schoonmaak plaatsgevonden. Alle prostituees zijn op meerdere voorlichtingsmiddagen uitgenodigd ( savonds natuurlijk niet dan komt er geen kip. Geld is geld) daar is hun uitgelegd was de gevaren van onveilig vrijen zijn ( in indonesie heeft ong. 40% van de hoeren onveilige sex)
Het gebied is helemaal om: aan de condooms ( je staat er niet bij maar de organisatie die dit opzet, stimuleert etc geeft dit aan.
De overheid kan zich hier niet mee bemoeien want dan zeggen ze eigenlijk dat ze het weten en toestaan, dus dan gaan er ovrrheidsknaken naar een NGO die de klus op zich neemt.
Die hier echt goeie dingen doet.
Nog een stap verder: de kinderprostitutie heeft een flinke klap gehad. Komt voorzover wij weten eigenlijk niet meer voor. En dat in ruim een half jaar. Wat een succes!
Maar waarom doen deze meiden dat en is de kinderprostitutie uitgeroeid? Interessant. Altijd eigen belang. Wat speelt op de achtergrond? Als de meiskes niet meewerken ( condoomarea) en de kinderprostitutIe blijft dan verdwijnt de ngo en komt de politie alles controleren.moet ik toelichten anders ontstaan er rare beelden. Gewoon stevige surveillance met veel van die petten in de wijk en controles is de dood in de pot. Dan kunnen de truckers niet uit volle borst zingen. En dat wil je ook weer niet.
En zo vang je meer condooms met stroop dan azijn. Of zoiets.
Bij ons in het meetingcenter is het roer omgegooid en worden de 50 kindertjes omarmd. Kansloos hangen ze thuis maken alles van dichtbij mee ( mama werkt in de factory), weinig slaap ,slecht voedsel ga maar door.
Regelmatig komen overdag ook de tienerprostituees binnen. Eigenlijk gewoon kinderen die kraaltjes gaan rijgen oid. Zo vanuit die harde wereld naar niks. Uit het circuit. Een kijkt me regelmatig volwassen hard aan, ja het afkicken is begonnen.
Twee meisjes van 13 jaar, schoudertasje, beetje make up, het is een groeiproces. ,maar we zijn er blij mee.
Je moet natuurlijk hier nooit juichen voordat het zich echt bewezen heeft, je licht je hielen of de sluizen gaan weer open.maar er is vertrouwen of zoals ernst happel als trainer van feijenoord destijds zei: je hebt pas van de duitsers gewonnen als ze van het parkeerterrein afrijden!) voor mij krijgt het project daardoor een wat ander accent. Maar je moet kijken naar de groep die in de knel zit. Kinderen die eigenlijk kansloos zijn.
De imam doet z,n best, soms te enthousiast, wij doen ons best.
Trouwens vandaag was de imam treurig. Je hoort dat aan zijn stem. Volgens mij als ik het goed hoorde, had hij een zieke koe thuis. Ja dat is ook niet niks. Ik hoop dat het goed komt.
In ieder geval voor de kinderen hier.
Ach al verleg je maar een steentje.