Hondekotelletjes
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans
11 Februari 2014 | Indonesië, Batavia
Veel beelden in deze landen berusten op een misverstand. Dat is wat ons westerlingen altijd wordt voorgehouden. Voorbeelden: in indonesie moet je verplicht moslim worden. De vrouwen worden onderdrukt, ze eten insecten of honden.
Met een beschaafde glimlach sluiten de gordijnen. We hebben het niet begrepen. Dat kan. Maar waar komen dan die verhalen vandaan? Dat komt zeggen ze, dat wij iets horen en daar alles op baseren.. Geloof die verhalen maar niet. Nou misschien hebben ze gelijk. Een heel andere wereld waar je al snel scheef naar kijkt.
Maar ik had geluk ( dwing je af). Op een ochtend stap ik voorzichtig via de achterdeur ons huisje (nou ja huisje) uit en sta in een steeg. Eenpaar stappen en ik sta in de openlucht. Een groot groen veld waar de kippen scharrelen. Over het veld heen zie ik een man met een gasbrander in de weer. Aan een soort waslijn Hingen 2 beesten die onthaard moesten worden. Ik dacht: die houding van die beesten? Het lijken wel honden!
Gauw naar binnen, fototoestel gepakt en via allerlei steegjes, ik kon het goed inschatten, bereikte ik de plek waar onze vriend druk in de weer was. De brander voluit langs die lbeesten. Het waren honden! En flinke. Je kon het nog zien: eerst verhangen en toen boven het vuur. En nu de finishing touch. Hij vond het goed dat ik fotos maakte. Het duurde niet lang of er stond een groepje om me heen. Ze vervelen zich hier de barsten dus zijn nieuwsgierig naar elke beweging die er is. Een belanda met een Ipad. Afijn. Het hele spul moest op de foto en ook het resultaat wilden ze zien. Ze waren trots op zichzelf. Dat hoorde je . De geluiden van herkenning laten zich moeilijk omschrijven maar jullie fantasie doet de rest.. Inmiddels waren de honden, toch raar gezicht, wat? Gruwelijk! Van de waslijn gehaald en werden beide op de grond met een flinke bijl tot hapklare brokken teruggebracht.het water liep hem uit de mond. Hij trok nog een keer zijn trainingsbroek op tot onder de oksels en ging er bij zitten. Uit diverse huizen stroomden de dames toe. Werken in deze wijk is 1 maar eten toch zeker 2. Onze slager ging van de kleinere stukken keurige karbonadeachtige kotelletjes maken. Iedereen dacht het moet gek gaan als ik hier zonder een lekker stuk vlees vandaan ga.ik weet niet of ze in natura betaalden die dames maar het ging soepeltjes. Bij de verdeling.De koppen lagen zo herkenbaar weggerold. De bek in een grimas met de tanden ontbloot. ( zie fotos)
Onze slager en sinterklaas deed zichzelf ondertussen tegoed aan stukjes die tussen wal en schip vielen. Zonde toch?
Hij lachte mij toe en was trots op zijn actie. Waar de honden vandaan kwamen, het waren in ieder geval javanese honden zei men, bleef onbeantwoord. Glimlachen als de beste.
Ik was er klaar mee.
Honden hebben bij ons nog een waarde. Wonen bij mensen en we zijn aan elkaar gehecht. Het zien van deze lugubere gebeurtenis brengt je gevoel zo dichtbij onze werkelijkheid.
Ik ben blij met de fotos. Anders heb ik het weer verkeerd begrepen.
Met een beschaafde glimlach sluiten de gordijnen. We hebben het niet begrepen. Dat kan. Maar waar komen dan die verhalen vandaan? Dat komt zeggen ze, dat wij iets horen en daar alles op baseren.. Geloof die verhalen maar niet. Nou misschien hebben ze gelijk. Een heel andere wereld waar je al snel scheef naar kijkt.
Maar ik had geluk ( dwing je af). Op een ochtend stap ik voorzichtig via de achterdeur ons huisje (nou ja huisje) uit en sta in een steeg. Eenpaar stappen en ik sta in de openlucht. Een groot groen veld waar de kippen scharrelen. Over het veld heen zie ik een man met een gasbrander in de weer. Aan een soort waslijn Hingen 2 beesten die onthaard moesten worden. Ik dacht: die houding van die beesten? Het lijken wel honden!
Gauw naar binnen, fototoestel gepakt en via allerlei steegjes, ik kon het goed inschatten, bereikte ik de plek waar onze vriend druk in de weer was. De brander voluit langs die lbeesten. Het waren honden! En flinke. Je kon het nog zien: eerst verhangen en toen boven het vuur. En nu de finishing touch. Hij vond het goed dat ik fotos maakte. Het duurde niet lang of er stond een groepje om me heen. Ze vervelen zich hier de barsten dus zijn nieuwsgierig naar elke beweging die er is. Een belanda met een Ipad. Afijn. Het hele spul moest op de foto en ook het resultaat wilden ze zien. Ze waren trots op zichzelf. Dat hoorde je . De geluiden van herkenning laten zich moeilijk omschrijven maar jullie fantasie doet de rest.. Inmiddels waren de honden, toch raar gezicht, wat? Gruwelijk! Van de waslijn gehaald en werden beide op de grond met een flinke bijl tot hapklare brokken teruggebracht.het water liep hem uit de mond. Hij trok nog een keer zijn trainingsbroek op tot onder de oksels en ging er bij zitten. Uit diverse huizen stroomden de dames toe. Werken in deze wijk is 1 maar eten toch zeker 2. Onze slager ging van de kleinere stukken keurige karbonadeachtige kotelletjes maken. Iedereen dacht het moet gek gaan als ik hier zonder een lekker stuk vlees vandaan ga.ik weet niet of ze in natura betaalden die dames maar het ging soepeltjes. Bij de verdeling.De koppen lagen zo herkenbaar weggerold. De bek in een grimas met de tanden ontbloot. ( zie fotos)
Onze slager en sinterklaas deed zichzelf ondertussen tegoed aan stukjes die tussen wal en schip vielen. Zonde toch?
Hij lachte mij toe en was trots op zijn actie. Waar de honden vandaan kwamen, het waren in ieder geval javanese honden zei men, bleef onbeantwoord. Glimlachen als de beste.
Ik was er klaar mee.
Honden hebben bij ons nog een waarde. Wonen bij mensen en we zijn aan elkaar gehecht. Het zien van deze lugubere gebeurtenis brengt je gevoel zo dichtbij onze werkelijkheid.
Ik ben blij met de fotos. Anders heb ik het weer verkeerd begrepen.
-
11 Februari 2014 - 09:53
Louise Katus:
Gelukkig ben je weer opgeknapt, Hans, en weer in staat om het leven om je heen te observeren en er een boeiend verslag van te maken. Ongelooflijk, wat je daar allemaal meemaakt! -
11 Februari 2014 - 10:12
Marga:
Hallo Hans, nou en dan staat er toch echt boven het reisverslag op mijn iPad, Hondekotelletjes-Reisverslag uit Batavia, Indonesië . Maar dit terzijde.
Wat een belevenis weer, gruwelijk zeg! Ik maak hier echt uit op dat jij behoorlijk bovenin Java in het "echte Indonesië " zit waar alles nog niet redelijk is aangepast/ zeg maar behoorlijk primitief is. Want dat er ook een beschaafd Indonesië is, geloven we ook. Wij kunnen ons toch moeilijk in deze levenshouding verplaatsen he. Stel je toch voor Maxime !!! Eigenlijk zocht ik de door jou genoemde foto.s, maar "gelukkig" kon ik ze niet vinden.
Kijk uit met wat je eet en blijf dit soort bijzondere dingen zoeken en fotograferen .
Lieve groetjes
Marga
-
11 Februari 2014 - 10:18
Ditte:
oefff Hans, wat een avonturen
En wat schrijf je leuk. We zijn stiekem een beetje jaloers op jouw wereldreisavonturen.Hou je taai
xxx Vincent en Ditte -
11 Februari 2014 - 19:42
Monique:
Hoi Hans,
Wat ben ik blij dat ik het eten net op heb, bij het lezen wordt ik spontaan vegetariër gatver ook ik heb gelukkig geen foto's kunnen vinden.
Hoop straks een mooi album van je te zien en dan alles tegelijk bekijken en dan nogmaals de herinneringen op te halen.
Het ga je goed en alleen groente is ook lekker!!!!
Liefs Monique -
12 Februari 2014 - 14:19
Jolande:
Hoi hans,
Mijn nieuwsgierigheid nam de overhand..... en ik heb wel de foto's gevonden !
Het beeld van de honden deden me een beetje aan de hondenbeelden in de Egypte denken.
Gelukkig geen gelijkenis met Maxim! (geen korte pootjes..)
Je vertelt niet of je ook geproefd hebt maar ik ga er maar vanuit dat je diner die avond uit rijst bestond.
Groetjes Jolande
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
